به نام همه دختران زیبای افغانستان 2

حدود یک ماه از زمان اعلام نتایج کنکور سراسری افغانستان می گذرد. برگزاری کنکور افغانستان در شرایط بحرانی و قرنطینه عمومی امسال به دلیل وضعیت کرونا ویروس بسیار مورد توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت و خبر ساز شد. در بعضی از شهرها و ولایت، کنکور در فضای باز و محیط بیرونی( دشت) برگزار شده بود با داوطلبینی که چهار زانو  و بدون برخورداری از کوچکترین امکانات شرایط آزمون سنجی، روی خاکها نشسته  و زیر آفتاب سوزان سوالات آزمون را پاسخ دادند.

اما اینبار خبری دیگر باعث شادی و انعکاس گسترده  بین مردم و رسانه ها شد ( کسب رتبه اول کنکور توسط شمسیه علیزاده دختری از خانواده ای معمولی و از پدری که در معدن کار می کند.)

دو سال پیش زمانی که شمسیه همراه دوستان خود در آموزشگاهی برای کنکور آماده می شد و درس می خواند حمله انتحاری ظالمانه ای توسط گروه های منصوب به تروریست های طالب و داعش صورت گرفت که متاسفانه بسیاری از آینده سازان افغانستان در آن حادثه به خاک و خون کشیده شده و به شهادت رسیدند. آن روزها عکس های قلم و دفتر غرق در خون دانش آموزان کشته شده ، بسیار باز نشر شده بود و با اندوه، تأسف و زجر فراوان دست به دست  و توسط کاربران باز نشر می شد. کاربران شبکه های مجازی به نشانه اعتراض و همدردی روی عکس ها شعارهای مدنی و عدالت خواهی خود را می نوشتند. " به کشتن عادت دارند که دارند؛ اما  ما و شما به مردن عادت نکنیم" ؛ " خواستند ما را دفن کنند؛ غافل از اینکه ما بذر بودیم" ...

مدینه لعلی یکی از شهیدان این واقعه بود که آرزو داشت اقتصاد بخواند و تاجر  شود. خانواده مدینه هزینه های مراسم عزاداری و سوگراری و همچنین هزینه های تحصیل مدینه را صرف کمک به سایر دانش آموزان نیازمند نمودند تا ادامه دهنده راه مدینه باشند و نیز درس خوبی به کسانی که از قلم و کتاب فرزندان این سرزمین ترس دارند بدهند. و امروز شمسیه که از بین همان خاک و خون بلند شده است بار دیگر درس خوبی به همه داد. کسب رتبه اول کنکور سراسری توسط وی  سمبلیک ترین، دراماتیک ترین، احساسی و  در عین حال منطقی ترین پاسخی بود که باید در مقابل تلاش های بیهوده دیو صفتانی که می خواهند قلم و کتاب را از دست فرزندان آینده ساز این سرزمین بگیرند داده می شد . از همین خاطر مردم از این خبر بسیار خوشحال شدند. خوشحالی مردم افغانستان و احساس افتخار به این فرزندشان همچنان ادامه دارد و به راحتی فراموش نخواهد شد. همانطور که اشک ها و داغ عزیزان کشته شده  را فراموش نمی کنند . 

امروز شمسیه نه تنها نماینده همه مردم صلح طلب و عدالت خواه افغانستان است بلکه نماینده دختران غرق در خون مان  نیز هست  که توسط دیو صفتان کشته  و یا به جرم بی گناهی سر بریده شدند و روشنای وجودشان خاموش شد .  شمسیه  آرزوهای محقق شده تبسم است که زمینه ساز جنبش روشنایی شد. شمسیه آرزو های تحقق یافته فرخنده است که دوست داشت قاضی شود و امروز شاید تنها میدانی در کابل به نامش باشد. شمسیه آرزوهای تحقق یافته رخشانه است که پس از مرگ وی حتی هیچ میدانی بنامش زده نشد. 

شمسیه چهره زن افغانستان است که  به این راحتی ها حذف شدنی و نابود شدنی نیست  زنانی که دوست دارند در فضایی آرام و با امنیت کامل زندگی کنند و به دنبال آرزوهایشان بروند. دوست دارند در جامعه خودشان نقشی داشته باشند و اثر بگذارند. شمسیه تصمیم دارد پزشکی بخواند. خبرنگاری از وی پرسیده بود اگر یک طالب یا داعش زخمی زیر دستت باشد آیا حاضر به مداوایش هستی؟! او پاسخ داده بود اولین وظیفه یک پزشک حفظ جان یک انسان است و ممکن است در طی فرآیند درمان تحول در چنین انسانی صورت بگیرد و یا بعد از آن مسیر زندگی اش عوض شود. بازهم زیباترین پاسخ ممکن را به هراس افکنی ها داده بود چرا که عشق بر نفرت پیروز است. او راه دراز و پر فراز و نشیبی پیش رو دارد . آرزو دارم در این مسیر همچنان پیشرو باشد و بازهم سبب غرور و افتخارمان شود. 

مدینه لعلی: یکی از دانش آموزان شهید واقعه انتحاری غرب کابل سال 1397 که شهید دانایی لقب گرفت. پدرش پس از شهادت وی مصارف برگزاری مراسم ترحیم را صرف کمک به دانش آموزان نیازمند نموده و هزینه های تحصیل 4 تن از همکلاسی های مدینه را متقبل شد. خانواده مدینه در آگهی مراسم ترحیمش نوشته بودند "ما اینگونه از میان خون و خاکستر بر می خیزیم و تکثیر میشویم"

شکریه تبسم: دختر 9 ساله بود که در سال 1394 توسط داعش در افغانستان اسیر و همراه 7 تن دیگر از مسافران اسیر شده سر بریده شدند. مردم کابل و سایر شهرهای افغانستان به نشانه عدالت خواهی تظاهرات و راهپیمایی های گسترده خیابانی با نام جنبش تبسم را راه انداختند که یکی از خواسته های این جنبش توجه دولت به ولایات هزاره نشین همچون بامیان برای برقراری امنیت بود. طبق این جنبش که جنبش روشنایی هم نام گرفت چنانچه مسیر انتقال برق از شهرهای هزاره نشین تعیین می شد دولت  به تأمین امنیت و حفاظت از آن مناطق توجه می نمود و اینگونه اعمال وحشیانه از سوی داعش و طالب  بر علیه قومیت هزاره رخ نمی داد.

فرخنده ملک زاده: دختر 27 ساله تاجیک تبار افغانستان که در کابل به اتهام سوزاندن قرآن در مسجد شاه دو شمشیره در سال 1393 پی حمله صدها تن از مردان خشمگین کشته و سپس جسدش در بستر خشک دریای کابل سوزانده شد. جسد وی سه روز بعد توسط زنان به خاک سپرده شد. انتشار فیلم های لحظات حمله به وی که بیشتر با موبایل گرفته شده بود در رسانه های جهان بازتاب گسترده ای یافت و در داخل و خارج از افغانستان به عنوان نماد مظلومیت زنان افغانستان شناخته شد و هشتک " من فرخنده هستم" در فیس بوک و سایر شبکه های اجتماعی بعنوان شعار اعتراضی مردم، صدها بار منتشر شد.( بعدها مشخص شد که اتهام سوزاندن قرآن توسط فرخنده  به دروغ از سمت یک دعا نویس که فرخنده با وی مخالف بود مطرح شده بود)

رخشانه: دختر 17 ساله که در سال 1394 توسط گروه طالبان که قدرت را در ولایت غور در دست گرفته بودند به طرز بیرحمانه ای سنگسار و کشته شد.

شمسیه علیزاده: امروز شمسیه برای جامعه و دختران افغانستان سمبل امید و تلاش است.