یاد نوشت

این وبلاگ صرفا مجموعه ای است از یادداشت های پراکنده و آزاد من از احساسات و افکاری که گاه دارم هرچند که در بیان آنها ناتوانم. حرف نوشت ها صرفا نظر شخصی من است و هیچ جنبه دیگری بجز بروز تصورات و عواطف درونی ندارد.

یاد نوشت

این وبلاگ صرفا مجموعه ای است از یادداشت های پراکنده و آزاد من از احساسات و افکاری که گاه دارم هرچند که در بیان آنها ناتوانم. حرف نوشت ها صرفا نظر شخصی من است و هیچ جنبه دیگری بجز بروز تصورات و عواطف درونی ندارد.

محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات

خبر خوب و خبر بد

سه شنبه, ۹ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۱:۴۳ ق.ظ

این روزا به دلیل شیوع و گسترش غیر قابل باور بیماری کرونا و قرنطینه عمومی بیشتر از همیشه اخبار را دنبال میکردیم. ماه ها پیش زمانی که اخبار از وضعیت بیماری در شهر ووهان چین و قرنطینه جدی اش گزارش پخش میکرد کسی تصور نمیکرد روزی دچار همان بحران و وضعیت شویم و ماه ها در خانه بمانیم. در حسرت بوسه و آغوش عزیزانمان بسوزیم، مدارس و کارهایمان را تعطیل کنیم،فروشگاه ها و خیابان ها را ببندیم و مجلس عروسی،میهمانی،تولد،جشن یا ختم  را کنسل نماییم . بهرحال زندگی برای غافلگیر کردن ما راه های زیادی دارد حتی اگر یکی از آن راه ها غافلگیری همه مردم  دنیا باهمدیگر در شرایط و بحرانی مشابه  باشد. 

این روزها اما در کنار اخبار و گزارشاتی که دیگر عادی و معمول به نظر میرسند و دلیل کافی دارم که حالا نادیده شان بگیرم صدایی در سرم مدام تکرار میشود که ظاهرا میخواهد دو خبر و شاید هم دو درس به من بدهد.

خبر اول خبر  خوبی است و آن اینکه بهرحال زندگی با همه حوادث و اتفاقات خوشایند و ناخوشایندش باز هم ادامه دارد. به قول آنا گاوالدا در کتاب من او را دوست داشتم ما مرده هایمان را دفن میکنیم اشک هایمان را پاک میکنیم و  باز هم به دنبال اتوبوس ها خواهیم دوید و فرزندانمان را به مدرسه خواهیم فرستاد. 

و خبر دوم شاید  خبر بدی باشد و آن  اینکه بهرحال همچنان باید به  این بازی (بازی زندگی و حفظ بقاء)  ادامه دهیم تا زمانی که به هر دلیل مجبور به ترک آن شویم. شاید برنامه زندگی در این بین کمی دچار تغییر و اختلال شده باشد اما تعطیل بردار نیست. این زندگی سراسر  فراز و فرود هنوز هزاران خبر و حادثه و اتفاق خوشایند و ناخوشایند در راه دارد که رو به رو شدن با هر کدام چالشی جدید است. ممکن است برایت کارت دعوت خصوصی بفرستد و یا تو را با  همه مردم دنیا باهم در ضیافتش مهمان نماید. 

ما هنوز گلهایمان را آب میدهیم، لباس هایمان را میشوییم،زیر لب شعر و ترانه  زمزمه میکنیم،غذا میپزیم و شبها در رویای خود سیر میکنیم و صبح بازهم نقش هایمان را بازی میکنیم. اکنون بیشتر از هر زمان دیگر دلتنگ طبیعت و گردش بدون ترس و واهمه هستیم دلتنگ اجتماع و گردهمایی های شلوغ دلتنگ بوسه و آغوش و دست دادن های بدون ترس و تذکر ، دلتنگ دنیای آرام و بی خیالی که قبلا در روابطمان باهم داشتیم و حال از آن محروم شده ایم و امیدواریم زمانی که همه از این وضعیت و محرومیت خلاص شدیم انسان های با ملاحظه تری شده باشیم. انسان های سپاس گذار تر و قدردان تر و دست شسته تر :) 

  • مهدیه

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی