دو مینوی دروغ گویی

همیشه اولین دروغ خطر به وجود آمدن دروغ دوم، سوم... بیستم... و صدم را هم دارد. 

من همیشه از افتادن در دام این دور باطل وحشت داشته ام. فرآیندی که بسیار مخرب و دردسر آفرین است و در آن اولین قربانی خود شخص است. شخصی که می داند دارد دروغ می گوید فردی است که به امید خوش آمد طرف مقابل جامی از زهر را ذره ذره می‌نوشد و در ظاهر تصویری مطلوب از خود نشان می دهد ولی در باطن بین مرگ و زندگی دست و پا می زند. فردی که شاهد آسیب دیدن و فروریختن حفاظ شیشه ای اطراف خودش است، حفاظ شیشه ای صداقت! آنهم در حالی که خودش به سمت آن سنگ پرتاب کرده. 

نمی توانم به دروغ بگویم تابحال دروغ نگفته ام و یا از این به بعد هم امکان ندارد بگویم. اما همواره تلاش میکنم از افتادن قطعات این دومینو جلوگیری کنم و با اعتراف دست به اصلاح بزنم با شرمندگی تمام اما آسودگی خاطر بعد از آن.